PRZYKŁADY ĆWICZEŃ DENNISONA WYKORZYSTYWANYCH
W PRACY Z DZIEĆMI
ORAZ ICH WPŁYW NA ROZWÓJ PSYCHOMOTORYCZNY
DZIECKA
Kinezjologia Edukacyjna to metoda oparta na holistycznym pojmowaniu człowieka, łączącym trzy tradycyjne podejścia: rozwojowe, wychowawcze i terapeutyczne.
Psychika i ciało powinny funkcjonować harmonijnie. Kinezjologia Edukacyjna polega na wykorzystywaniu ruchów ciała do wspomagania procesów nauczania. Opiera się na założeniu:
uczenie nie jest procesem odbywającym się wyłącznie w głowie.
Ćwiczenia Dennisona służą przede wszystkim stymulowaniu obu półkul mózgowych i tworzeniu nowych połączeń nerwowych, aktywizujących myślenie poprzez ruch. Dzięki nim osiąga się pożądane rezultaty w koordynacji poszczególnych układów funkcjonalnych mózgu,
a także podwyższenie stopnia inteligencji systemu umysł – ciało.
Ćwiczenia na przekraczanie
linii środka:
„Ruchy Naprzemienne” – w pozycji stojącej dotykanie prawą ręką uniesionego lewego kolana i na przemian lewą ręką – prawego kolana; pozycji leżącej dotykanie na przemian prawym łokciem lewego kolana, lewym – prawego.
Ćwiczenie to wzmaga aktywność organizmu, poprawia koordynację wzrokowo – ruchową, aktywizuje jednocześnie lewą i prawą półkulę mózgową.
„Leniwe Ósemki” – kreślenie kciukiem, płynnym ruchem poziomej ósemki, zaczynając od punktu środkowego na wysokości oczu w lewo.
Ćwiczenie to koordynuje pracę obu półkul mózgowych. Jest pomocne w reedukacji dzieci dyslektycznych. Poprawia płynność czytania, zapamiętywanie, myślenie.
„Rysowanie Oburącz” – rysowanie obiema rękami równocześnie linii, figur, kształtów, tak by rysunek z jednej strony był zwierciadlanym odbiciem drugiej strony. Można rysować
w powietrzu na „niewidzialnej planszy”, lub na dużej płaszczyźnie z zaznaczoną osią symetrii na wprost nosa.
Ćwiczenie poprawia pisanie i rysowanie, powoduje rozwój twórczego myślenia, zdolności plastycznych.
„Słoń” – ręka wyciągnięta w przód grzbietem dłoni do góry, głowa przytulona uchem do ramienia, wzrok podąża ponad wierzchem dłoni za poruszającą się ręką. Pozycja stojąca,
w małym rozkroku. Rysowanie ręką „Leniwych Ósemek”.
Ćwiczenie rozluźnia mięśnie szyi i oczu, poprawia pamięć, pomaga lepiej słuchać, aktywizuje zmysł równowagi. Rozwija zdolności matematyczne, ułatwia wypowiadanie się.
„Oddychanie Przeponowe” – leżąc lub stojąc: przy wdechu wypełnia się klatkę piersiową
i brzuch powietrzem, wydycha się powietrze krótkimi dmuchnięciami, jakby się chciało utrzymać piórko w powietrzu.
Ćwiczenie zwiększa pojemność płuc, poprawia dotlenienie organizmu, wzmacnia
i uelastycznia pracę przepony, wpływa na ekspresję wypowiedzi, dykcję.
„Krążenie Szyją” – opuszczony podbródek maksymalnie w dół, poruszamy głową powoli od jednego ramienia do drugiego, oddychamy swobodnie.
Ćwiczenie rozluźnia centralny układ nerwowy, reguluje oddech, poprawia obuoczne patrzenie, głośne i ciche czytanie, mowę.
„Pozycja Dennisona” – pozycja siedząca, nogi skrzyżowane w kostkach, ręce splecione, oczy skierowane ku górze, język na podniebieniu.
Ćwiczenie wpływa na poprawę koncentracji, stabilności emocjonalnej, wzmocnienie poczucia własnej wartości, wyraźne słyszenie, mowę, pisanie prac kontrolnych.
„Punkty Pozytywne” – lekko dotyka się palcami punktów położonych na wypukłościach czoła, między brwiami a linią włosów – w połowie tej odległości.
Ćwiczenie wpływa na racjonalne myślenie, odpręża, uspokaja, odblokowuje pamięć, ułatwia uczenie się, poprawia samopoczucie, ma pozytywny wpływ na procesy nauki pisania
i matematyki.
Ćwiczenia
energetyzujące:
„Punkty na Myślenie” – kciukiem i palcem wskazującym wykonuje się masaż punktów położonych poniżej i nieco na zewnątrz początku obojczyka ( dwustronnie). Druga ręka powinna w tym czasie znajdować się na pępku.
Stymulacja tych punktów powoduje przekazanie informacji od prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, zwiększenie potoku elektromagnetycznej energii, likwiduje odwracanie liter i cyfr, prawidłowo układa ciało podczas czytania.
„Punkty Równowagi” – palcami prawej ręki należy dotknąć punktu za uchem, tuż poniżej wyrostka sutkowego, drugą rękę położyć na pępku; głowa prosto. Ćwiczenie to wykonuje się
w czasie 30 sekund, następnie trzeba zmienić ręce.
Ćwiczenie ułatwia podejmowanie decyzji, koncentrację, myślenie skojarzeniowe, wyostrza zmysły. Poprawia umiejętność uczenia się, samopoczucie, poczucie równowagi w samolocie lub samochodzie oraz umiejętności potrzebne do gier i zajęć sportowych.
Woda – stresy psychologiczne i wywołane przez otoczenie zmniejszają poziom wody w ciele, prowadzą do odwodnienia w komórkach. Woda jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania układu limbicznego( struktura w mózgu, która odpowiedzialna jest za emocje).
Należy pić 25 ml wody na każdy kilogram masy ciała, szczególnie podczas stresu.
Zalety picia wody – woda aktywizuje mózg dla elektrycznych i chemicznych reakcji między mózgiem a układem nerwowym; wszystkie umiejętności szkolne poprawiają się.
Gimnastyka Mózgu to proste, sprawiające przyjemność ćwiczenia ruchowe. Bardzo ważne dla rezultatów terapii jest wykorzystanie odpowiednio dobranej muzyki. Aktywnym „Ruchom Naprzemiennym”, a także „Rysowaniu Oburącz”, może towarzyszyć muzyka dynamiczna, np. piosenki Majki Jeżowskiej. Ćwiczenia takie jak: kreślenie „Leniwych Ósemek”, „Oddychanie Przeponowe”, „Krążenie Szyją” wykonujemy przy spokojnej muzyce.
Jednym z ćwiczeń odprężających jest „Pozycja Dennisona”. Dzieci mogą ją wykonywać przy akompaniamencie muzyki relaksacyjnej. Znaczne efekty terapeutyczne przynosi opowiadanie dzieciom w tym czasie bajek. Zaobserwować można u dzieci bardzo wyraźny, pozytywny wpływ tego ćwiczenia. Budzi zaufanie dziecka, dystansuje od problemów
i trudności, przynosi spokój, pozytywne myśli.
Bardzo duże znaczenie ma rozpoczęcie zajęć od wypicia niegazowanej, mineralnej wody o temperaturze pokojowej ( około jednej szklanki). Wpływa to na sprawny przebieg chemicznych reakcji mózgu i całego systemu nerwowego, a także poprawę koordynacji umysłowej i fizycznej.
Ćwiczenia Dennisona mogą stanowić wstęp do głównego zajęcia. Dzięki nim dziecko jest podatne na oddziaływania edukacyjne i terapeutyczne.
Każdy człowiek posiada unikalny, własny rytm i czas, samo – sterujące PACE dla optymalnego uczenia się.
PACE
(rytmizacja) :
· Zwiększa ilość tlenu i usprawnia jego dostarczanie do mózgu ( chociaż mózg waży 1/50 ciężaru ciała, zużywa 1/5 tlenu).
· Zwiększa i równoważy dopływ energii elektrycznej do nowej kory z centrów przetrwania w pniu mózgu. To pozwala na świadome wybory, ogranicza reakcje odruchowe.
· Zwiększa biegunowość (polaryzację) błony komórkowej co usprawnia procesy myślenia i poprawia skupienie uwagi.
Przygotowuję się do zajęć przez:
1. Picie wody – ( szklanka niegazowanej mineralnej wody) woda – Energetyczność –
stanowi 76% ciężaru ciała, jonizuje sole, zwiększa potencjał elektryczny błon komórkowych, stanowi podstawowy czynnik tworzenia białek i funkcjonowania sieci nerwowej. Zwiększa pobór tlenu przez hemoglobinę.
2. Punkty na myślenie – Jasność – punkty N – 27 związane z funkcjonowaniem nerek, płuc i mózgu – są położone nad arteriami szyjnymi, które dostarczają do mózgu dotlenioną krew. Ręka na pępku aktywizuje środek ciężkości ciała.
3. Ruchy naprzemienne – Aktywność – uaktywniają jednocześnie obie półkule nowej kory ( korę ruchowa i czuciową płatów ciemieniowego i przedniego).Wykonywane powoli uaktywniają układ przedsionkowy dla poprawienia równowagi.
4. Pozycja Dennisona – Pozytywne nastawienie – uaktywnia korę czuciową i ruchową jednocześnie w obu półkulach mózgowych. Język na podniebieniu – łączy układ limniczny z płatami czołowymi.
Literatura:
red. S. Masgutowa, W. Brejnak „Kinezjologia Edukacyjna – wsparcie dla uczniów
o specjalnych potrzebach edukacyjnych,
Materiały do kursu „Gimnastyka Mózgu”